Somerville | Review – PSaddict.gr
Το
Somerville
κυκλοφόρησε τον περσινό Νοέμβριο στις
πλατφόρμες
Xbox, καθώς και στο PC. Το παιχνίδι αποτελεί την πρώτη προσπάθεια της
Jumpship
, ενός νεοσύστατου studio, στην κεφαλή του οποίου συναντάται ο συνιδρυτής της
Playdead
, της ομάδας πίσω από τα αριστουργηματικά
Inside
και
Limbo
. Έτσι, αναπόφευκτα, αλλά και μάλλον κάπως αδίκως, ο τίτλος συγκρίθηκε με τα εν λόγω indies. Με την κυκλοφορία του στο PlayStation να έχει προγραμματιστεί για τις 31 Αυγούστου, ήρθε η ώρα να εξετάσουμε το παιχνίδι και να σχηματίσουμε μία καλή εικόνα για το τι έχει να προσφέρει.
Η ιστορίας μας ξεκινά ένα συνηθισμένο βράδυ, με την οικογένεια του πρωταγωνιστή μας να έχει αποκοιμηθεί μπροστά από την τηλε
όραση
. Δράττοντας την ευκαιρία, ο μπόμπιρας της οικογενείας ξεφεύγει από την εποπτεία των γονιών του και μας δίνει την ευκαιρία να παίξουμε ένα σύντομο, αλλά και πολύ λειτουργικό tutorial. Μετά από λίγο, μία σειρά από έντονα φώτα και κάποιες εκρήξεις μας αναγκάζει να “μπούμε στα παπούτσια” του πατέρα, τον έλεγχο του οποίου διατηρούμε έως και το τέλος του παιχνιδιού. Εν ολίγοις, λόγω μίας αλληλουχίας γεγονότων, ο πρωταγωνιστής μας πέφτει αναίσθητος και όταν ξυπνά, η οικογένεια του έχει εξαφανιστεί. Μην έχοντας επιλογή, ξεκινά την αναζήτησή τους, σε έναν κόσμο που έχει ήδη παρακμάσει, με το σενάριο να μας μεταφέρει απροσδιόριστο χρονικό διάστημα μετά.
Γενικότερα, η ιστορία του τίτλου ανήκει στο είδος της
επιστημονικής φαντασίας
, από αυτές που φαίνεται να έχουν μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα, άθελα μας (μπορεί και όχι), το concept μας φέρνει στο μυαλό το
War of the Worlds
του
H.G. Wells
. Με το παιχνίδι να μην έχει την παραμικρή γραμμή διαλόγου, η όλη αφήγηση της ιστορίας βασίζεται στην τρομερή οπτικοακουστική παρουσίαση, που μάλλον αποτελεί και το σημείο αναφοράς του
Somerville
. Στη διάρκεια του 5ωρου σεναρίου, θα περάσετε από γιγαντιαίες εκτάσεις με εγκαταλειμμένα διαστημικά σκάφη, από αστικές περιοχές που θυμίζουν πως κάποτε εκεί υπήρξε η ανθρώπινη παρουσία, θα καταδυθείτε σε πλημμυρισμένες σπηλιές και θα αναζητήσετε την έξοδο από δαιδαλώδη τούνελ, θα αποκτήσετε μία πληρέστατη εικόνα για τον κόσμο του παιχνιδιού, χωρίς να ακούσετε λέξη. Εδώ μάλλον συναντούμε και τη
χαρακτηριστικό
τερη ομοιότητα με το
Inside
και καλώς, θα λέγαμε εμείς. Ακόμη και ο ήχος (ή η απουσία αυτού) παίζει καθοριστικό ρόλο, παρά την έλλειψη voice-overs, αφού η ηχητική επιμέλεια, καθώς και η περιορισμένη, αλλά στοχευμένη, μουσική, δίνουν το στίγμα για ό,τι διαδραματίζεται επί της οθόνης.
Μπορεί αρκετά από τα σκηνικά που θα συναντήσει ο παίκτης να του φανούν αρχικά ξένα και να υποθέσει πως μάλλον κινούνται στη σφαίρα του σουρεαλισμού, στην περίπτωση μας όμως έχουμε μία αρκετά straightforward ιστορία επιστημονικής φαντασίας, χωρίς φιλοσοφικές αναζητήσεις και ασαφείς παραλληλισμούς, όπως παραδείγματος χάριν συμβαίνει σε ένα
Kentucky Route Zero
. Το σενάριο έχει τις ανατροπές του, είναι ποτισμένο με μελαγχολία και συναίσθημα, ενώ μάλιστα έχει και διαφορετικές καταλήξεις, βάσει των επιλογών σας και του πόσο καλά έχετε αντιληφθεί την επικοινωνία με τους εξωγήινους οργανισμούς που έχουν κατακλύσει τη Γη. Δεν σας εγγυούμαστε πως δεν θα χρειαστείτε κάποιο βιντεάκι που να εξηγεί λίγο καλύτερα τον κάθε τερματισμό ή το πώς τον πετυχαίνετε και αυτό ίσως να είναι ένα μειονέκτημα της αφήγησης, αλλά πιστεύουμε πως όσοι αρέσκονται στις ιδιαιτερότητες των indies δεν θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα, τουλάχιστον στην κατανόηση των διαφόρων endings.
Σε αντίθεση με ό,τι ίσως πιστεύει κάποιος που έχει δει μόνο τα προωθητικά trailers, το
Somerville
δεν είναι 2D, αλλά 3D, με την κάμερα συχνά να δημιουργεί συχνά την ψευδαίσθηση των 2 διαστάσεων. Το παιχνίδι δεν έχει platforming (όπως τα παιχνίδια με τα οποία συγκρίνεται συχνά), αλλά περιορίζεται στην επίλυση γρίφων, που βασίζονται σε κάποιες ειδικές δυνάμεις που αποκτά ο ήρωας μας, μετά από αλληλεπίδραση του με εξωγήινη οντότητα. Ουσιαστικά, ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να χειρίζεται την ύλη και είτε να την καταστρέφει, είτε να την ισχυροποιεί, πάντα υπό την παρουσία πηγών φωτός, χτίζοντας μονοπάτια ή ανοίγοντας δρόμους που του επιτρέπουν να συνεχίσει την πορεία του. Οι γρίφοι, αν και απλοί, είναι αρκετά διασκεδαστικοί, συνεισφέρουν στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας και δίνουν στον παίκτη να καταλάβει πολλά για τον κόσμο γύρω του. Ο χειρισμός δεν κρίνεται ως ιδανικός, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί βραχνά για την εμπειρία. Αξίζει όμως να σημειωθεί πως κάποιες φορές χρειάστηκε να πατήσουμε ξανά κάποιο πλήκτρο, αφού ο παίκτης δεν φάνηκε να αντιδρά αμέσως.
Η κατάσταση διαφοροποιείται σημαντικά στο δεύτερο μισό, όπου η ροή του gameplay αλλάζει και παραμερίζει τους γρίφους, αντικαθιστώντας τους με περισσότερες σεκάνς δράσης, οι οποίες στην πλειοψηφία τους είναι ιδιαίτερα καλοσκηνοθετημένες. Η αλήθεια είναι πως η μετάβαση είναι λίγο ξαφνική και άγαρμπη, με τα 2 κομμάτια της εμπειρίας να διαφέρουν σε βαθμό που το πρώτο μισό καταλήγει να θυμίζει έναν εκτεταμένο πρόλογο για ό,τι ακολουθεί. Θα μπορούσε να γίνει λίγο καλύτερη δουλειά στη σύνδεση μεταξύ τους, αλλά ομολογουμένως στις τελευταίες ώρες το ενδιαφέρον εκτινάσσεται, οπότε δεν μπορούμε να παραπονεθούμε και ιδιαίτερα. Παράλληλα, γίνεται έκδηλο αυτό που πάντα είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ήδη, που δεν είναι άλλο από το γεγονός οτι η τρίτη διάσταση δεν βοηθάει πάντα. Η περίεργη μίξη 2 και 3 διαστάσεων κάποιες φορές στέκεται εμπόδιο στην προσπάθεια μας να ξεφύγουμε από κάποιον εχθρό ή να λύσουμε κάποιον πιο απαιτητικό γρίφο, με την κάμερα να χωλαίνει να ακολουθήσει τα τεκταινόμενα. Ευτυχώς, οι περιπτώσεις αυτές δεν αποτελούν την πλειοψηφία.
Συνοπτικά, το
Somerville
είναι ένα πανέμορφο, μελαγχολικό ταξίδι, που κουβαλά ένα πολύ ξεχωριστό concept και αφηγείται μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Δεν αποφεύγει όλα τα παραστρατήματα και ανά σημεία φαίνεται η απειρία του studio, προτείνεται όμως άνετα σε όσους επιθυμούν να βιώσουν ένα μεστό σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μπορεί να δανείζεται κάποια στοιχεία από το
Inside
, έχει όμως δικό του χαρακτήρα και διαφοροποιείται επαρκώς σε κάθε τομέα, οπότε παραμερίστε τις συγκρίσεις και βουτήξτε στον αφιλόξενο κόσμο του.
Το ψηφιακό αντίτυπο μας παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ:
Το Somerville είναι ένα πανέμορφο, μελαγχολικό ταξίδι, που κουβαλά ένα πολύ ξεχωριστό concept και αφηγείται μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Δεν αποφεύγει όλα τα παραστρατήματα και ανά σημεία φαίνεται η απειρία του studio, προτείνεται όμως άνετα σε όσους επιθυμούν να βιώσουν ένα μεστό σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μπορεί να δανείζεται κάποια στοιχεία από το Inside, έχει όμως δικό του χαρακτήρα και διαφοροποιείται επαρκώς σε κάθε τομέα, οπότε παραμερίστε τις συγκρίσεις και βουτήξτε στον αφιλόξενο κόσμο του.
ΘΕΤΙΚΑ
Πολύ ενδιαφέρουσα και συγκινητική ιστορία, χωρίς ίχνος διαλόγου
Εξαιρετική post-apocalyptic απόδοση
Κάποιες φοβερά σκηνοθετημένες σεκάνς
Καταπληκτικό οπτικά και ηχητικά, με τρομερή αισθητική
Λειτουργικοί και -μέχρι ενός σημείου- ευρηματικοί γρίφοι…
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
…που παραμερίζονται στο δεύτερο μισό
Η τρίτη διάσταση δεν βοηθάει πάντα
Τα endings θέλουν λίγο “ψάξιμο”
