Το διαστημικό τηλεσκόπιο Webb καταγράφει το νεφέλωμα του δακτυλίου με μαγευτική λεπτομέρεια
Το διαστημικό τηλεσκόπιο
James Webb
(JWST) απαθανάτισε εξαιρετικά λεπτομερείς εικόνες
δημοσίευσε
σήμερα του νεφελώματος του δακτυλίου. Το αέριο νέφος, που ονομάζεται επίσης M57 και NGC 6720, περιέχει 20.000 πυκνά σφαιρίδια πλούσια σε μοριακό υδρογόνο. Βρίσκεται περίπου 2.500 έτη φωτός μακριά από τη Γη.
Η πρώτη εικόνα (παραπάνω) λήφθηκε με την κάμερα NIRCam (Near InfraRed Camera), έναν από τους κύριους αισθητήρες του διαστημικού τηλεσκοπίου Webb. Έχει σχεδιαστεί για να ανιχνεύει το φως στο εγγύς υπέρυθρο φάσμα και μπορεί να τραβήξει εκπληκτικά λεπτομερείς εικόνες. Το NIRCam πήρε επίσης την εξίσου υπνωτιστική ενημερωμένη εικόνα των Πυλώνων της Δημιουργίας.
Εν τω μεταξύ, η δεύτερη εικόνα (παρακάτω) τραβήχτηκε χρησιμοποιώντας το MIRI (Μέσο Υπέρυθρο Όργανο) του JWST. Υπογραμμίζει καλύτερα τα (περίπου) δέκα ομόκεντρα τόξα του νεφελώματος πέρα από το εξωτερικό του άκρο, που πιθανότατα σχηματίστηκαν από την αλληλεπίδραση του κεντρικού του αστέρα με έναν σύντροφο μικρότερης μάζας στην τροχιά του. «Με αυτόν τον τρόπο, νεφελώματα όπως το νεφέλωμα του δακτυλίου αποκαλύπτουν ένα είδος αστρονομικής αρχαιολογίας, καθώς οι
αστρονόμοι
μελετούν το νεφέλωμα για να μάθουν για το αστέρι που το δημιούργησε», έγραψε η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία σε δελτίο τύπου.
ESA / Webb /
NASA
/ CSA / M. Barlow / N. Cox / R. Wesson
Το νεφέλωμα του δακτυλίου ανακαλύφθηκε κάπως ειρηνικά το 1779 από τους Γάλλους αστρονόμους
Charles
Messier και Antoine Darquier de Pellepoix ενώ έψαχναν για κομήτες. Είναι ένα πλανητικό νεφέλωμα, που ονομάστηκε έτσι επειδή οι πρώτοι ερευνητές παρέκαμψαν τις εμφανίσεις τους με μακρινούς κόσμους. Το νεφέλωμα του δακτυλίου σχηματίστηκε από ένα αστέρι μεσαίου μεγέθους που έριξε τα εξωτερικά του στρώματα καθώς εξάντλησε τα καύσιμα του και πλησίαζε στο τέλος του.
«Ο πολύχρωμος κύριος δακτύλιος αποτελείται από αέριο που εκτοξεύεται από ένα αστέρι που πεθαίνει στο κέντρο του νεφελώματος», έγραψε η ESA. “Αυτό το αστέρι είναι καθ’ οδόν για να γίνει ένας λευκός νάνος – ένα πολύ μικρό, πυκνό και καυτό
σώμα
που είναι το τελικό στάδιο εξέλιξης για ένα αστέρι όπως ο Ήλιος.”
