Αυτός ο «αυτοφάγος» πύραυλος καταναλώνει το σώμα του για καύσιμο

Ένας νέος πύραυλος έχει σχεδιαστεί για τη δική του καταστροφή, τρώγοντας τον εαυτό του καθώς διασχίζει την ατμόσφαιρα της Γης για να τροφοδοτήσει το ταξίδι του.

Μια ομάδα ερευνητών από το

Πανεπιστήμιο

της Γλασκώβης κατασκεύασε την πρώτη μη υποστηριζόμενη μηχανή πυραύλων αυτοφάγου, η οποία χρησιμοποιεί τη θερμότητα από την καύση για να λιώσει την πλαστική άτρακτό της και να τη χρησιμοποιήσει ως καύσιμο. Το σχέδιο ήταν


παρουσιάζεται


στο American Institute of Aeronautics and

Astronautics

SciTech Forum στο Ορλάντο της Φλόριντα, την Τετάρτη, και βασίζεται σε μια ιδέα που κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσι

τεχν

ίας το 1938.

«Η ιδέα υπήρχε από τη δεκαετία του 1930, με την ιδέα ότι ένας πύραυλος με άπειρα σκηνικά θα μπορούσε να είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να φτάσει κανείς σε τροχιά», δήλωσε ο Patrick Harkness, καθηγητής τεχνολογίας εξερεύνησης στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, ο οποίος ηγήθηκε της ανάπτυξης του σχεδιασμού. είπε στο Gizmodo σε ένα email. «Η δυσκολία είναι ότι έχει σημαντική πολυπλοκότητα και, μέχρι πρόσφατα, υπήρχε λιγότερο επιχειρηματική περίπτωση για μικρά ωφέλιμα φορτία που εξυπηρετούνται καλύτερα από αυτοφάγο».

Ο κινητήρας χρησιμοποιεί πλαστική σωλήνωση πολυαιθυλενίου υψηλής πυκνότητας ως καύσιμο, η οποία καίγεται με τα κύρια προωθητικά: υγρό προπάνιο και αέριο οξυγόνο. Καθώς ο πύραυλος εκτοξεύεται σε τροχιά, καίει την πλαστική σωλήνωση, η οποία τροφοδοτείται στον θάλαμο καύσης του κινητήρα, μέχρι να σταματήσει να υπάρχει. Δεδομένου ότι απαιτεί λιγότερο προωθητικό συσκευασμένο από τη Γη, ο πύραυλος έχει περισσότερο χώρο για να μεταφέρει ωφέλιμα φορτία στο διάστημα σε σύγκριση με άλλα οχήματα παρόμοιας μάζας.

Ο πύραυλος ονομάζεται Ouroborous-3 από το αρχαίο αιγυπτιακό σύμβολο ενός φιδιού που τρώει την ουρά του, καταβροχθίζοντας τον εαυτό του για να ξαναγεννηθεί. Οι ερευνητές πίσω από τη δοκιμή σχεδιασμού εκτόξευσαν τον πρωτότυπο πυραυλικό κινητήρα στις εγκατασ

τάσεις

MachLab στην αεροπορική βάση Machrihanish, παράγοντας 100 newton ώσης σε μια σειρά ελεγχόμενων πειραμάτων.

Η πρώτη δοκιμή πραγματοποιήθηκε το 2018. Με την πιο πρόσφατη δοκιμή, οι ερευνητές απέδειξαν ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν πιο ενεργητικά υγρά προωθητικά για τον κινητήρα και ότι η πλαστική άτρακτος μπορεί να αντέξει τις δυνάμεις που απαιτούνται για να τροφοδοτηθεί στον κινητήρα.

Οι δοκιμές έδειξαν επίσης ότι η καύση του πυραύλου μπορεί να ελεγχθεί, να στραγγαλιστεί, να επανεκκινηθεί και να παλμιστεί με ένα μοτίβο ενεργοποίησης και απενεργοποίησης. Στη συνέχεια, οι ερευνητές θέλουν να αναπτύξουν ένα πρωτότυπο κινητήρα βάρους πτήσης και να χρησιμοποιήσουν υγρά οξειδωτικά.

«Στοχεύουμε να κλιμακωθούμε κατά περίπου δύο τάξεις μεγέθους, αλλά όχι πολύ περισσότερο, επειδή η θέση μας βρίσκεται στους νανοεκτοξευτές», είπε ο Harkness. Ο πύραυλος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά μικροσκοπικών νανοδορυφόρων σε τροχιά απευθείας σε αντίθεση με πιο δαπανηρές αποστολές σε πυραύλους με συμβατικά καύσιμα.

Ένα άλλο βασικό πλεονέκτημα του πύραυλου είναι ότι καταβροχθίζεται πριν φτάσει σε τροχιά, ώστε να μην παραμένει ως ένας περιπλανώμενος σωρός υλικού στο διάστημα, προσθέτοντας στο αυξανόμενο πρόβλημα των διαστημικών απορριμμάτων.

Για περισσότερες διαστημικές πτήσεις στη ζωή σας, ακολουθήστε μας




Χ




(πρώην Twitter) και σελιδοδείκτης Gizmodo’s dedicated



Σελίδα Spaceflight



.