The Last of Us Part II Remastered | Review
Το
The Last of Us Part II
μεταφέρεται στο PS5 με τη
remastered
έκδοση του, προσφέροντας σαφέστατα την
καλύτερη
εκδοχή
του παιχνιδιού τεχνικά αλλά και ως προς το περιεχόμενο. Η Naughty Dog δεν διανύει και την καλύτερη της περιόδο ως προς την εύνοια των gamers, καθώς μετά την αρχική κυκλοφορία του The Last of Us Part II το 2020, αναλώθηκε στην remake επανακυκλοφορία του The Last of Us Part I, την remastered κυκλοφορία του Part II, την υπόσχεση και τελικά ακύρωση του
The Last of Us Online
και φυσικά όλα αυτά τυλιγμένα με μυσ
τι
κοπάθεια για τα επόμενα της projects, ακόμα και τις επανακυκλοφορίες των
remakes/remasters
τις μάθαμε μέσω των διαρροών και όχι επίσημων ανακοινώσεων, το συχνό φαινόμενο της εποχής μας. Δεν είναι περίεργο που από το 2020 έως το 2024 δεν είχαμε κάποια κυκλοφορία από το στούντιο, αυτό είναι συχνό φαινόμενο σε όλες τις μεγάλες ΑΑΑ παραγωγές που πλέον απαιτούν εως και άνω των 5 ετών για την κυκλοφορία τους και τα συναντάμε σε πολλά στούντιος. Το περίεργο είναι πως διαστρευλώθηκαν όλες οι απόψεις των gamers μετά την κυκλοφορία του Part II , όπου το σενάριο δίχασε το κοινό της αγαπημένης βασίλισας των PS Studios, με τους μεν να εκθειάζουν το παιχνίδι και να αναζητούν ένα Part III που μοιάζει μακρινό και με τους δε να αναζητούν την παραμικρή ευκαιρία να καταδείξουν την κατάπτωση του στούντιου και πως πλέον δεν είναι ικανό να προσφέρει κάτι παραπάνω από την εκμετάλλευση του The Last of Us franchise, που παράλληλα γνώρισε επιτυχία και στην μικρή οθόνη. Σε όποια μεριά και αν στέκεστε, αυτό που περιμένετε είναι η εξιλέωση της Naughty Dog, σε όποια μορφή και αν αυτή έρθει, είτε ως ένα Part III είτε ως ένα νέο IP (προσωπικά θεωρώ πως θα ρθουν και τα δύο). Την άποψη μου την έχω καταγράψει και σε βίντεο, για όποιον θέλει μια γνώμη παραπάνω:
Περνώντας στο
The Last of Us Part II Remastered
, το
δράμα
φαίνεται να συνεχίζεται στο διαδίκτυο βασισμένο στους λόγους που προανέφερα. Αν και συμμερίζομαι τις ανησυχίες μερικών, δεν μπορώ να μην αναγνωρίζω την υποκρισία επίσης πολλών που ξεχωρίζουν άλλη μια remastered κυκλοφορία από το σωρό, μια κυκλοφορία που είναι της ίδιας λογικής με κυκλοφορίες όπως Death Stranding Director’s Cut ή Χ game Definitive Edition, ή απλά άλλη μια cross gen κυκλοφορία της Sony με το γνωστό 10αρικο, κάτι που καταλύει και το “παράπονο” για remaster κυκλοφορία παιχνιδιού 3.5 ετών. Χρειαζόταν το The Last of Us Part II το remaster ενώ ενώ με το ζόρι το έχουν ξεπεράσει τεχνικά μια χούφτα παιχνίδια μέσα στη νέα γενιά; Σαφώς όχι. Χρειαζόταν remaster το Ghost of Tsushima ή το Death Stranding και σου ζητούσαν το 10αρικο για να αναβαθμίσεις στην PS5 έκδοση, παιχνίδια 2 χρόνων τότε; Σαφώς και όχι. Είδαμε εκεί κλάματα στο διαδύκτυο σε τέτοιο βαθμό; Σαφώς και όχι. Δεν ξέρω αν ένα διαφορετικό promotion ή μια ονομασία σε The Last of Us Part II Definitive edition ή Director’s Cut θα άμβυλε τις καταστάσεις, σίγουρα πάντως το πάθος ή μένος των gamers για το franchise είναι εξόφθαλμο. Εν ολίγοις, “
hate the game, not the player
” που λέμε και στο χωριό μου. Ναι κάποιοι τα δίνουν δωρεάν τέτοια updates και ναι άλλοι τόσοι τα χρεώνουν ανάλογα, ο καθένας για τους δικούς τους λόγους. Στο κάτω κάτω η Naughty Dog μας έδωσε δωρεάν το update για 60 fps στο PS5, βελτιώσεις στην ανάλυση και στους χρόνους φόρτωσης οπότε υπάρχει και αυτή η οδός για όποιον δε θέλει να δώσει ούτε τα 10€ για το υπόλοιπο έξτρα περιεχόμενο, ενώ και το συνολικό πακέτο πωλείται σε χαμηλότερη τιμή απότι συνήθως, στα 50€.Εδώ η Rockstar προς παράδειγμα, δεν ασχολήθηκε καν με κάτι αντίστοιχο για το RDR2 που την παρακαλάμε, ενώ είδαμε πόσα ζήτησε και τι έδωσε στο RDR1 remaster, μην μιλήσω για τον τραγέλαφο της GTA Trilogy και ειδικά για τη Nintendo με όλα 1 προς 1 ports από το Wii U στο Switch και φυσικά full price, ούτε upgrade paths ούτε τίποτα. Εκεί μόκο βέβαια, οπότε, προς τι ο λόγος να εξάπτεστε απορώ, διαλέγετε και παίρνετε.
Περνώντας στο παιχνίδι, στο
τεχνικό
του κομμάτι
οι βελτιώσεις έχουν να κάνει περισσότερο με την
απόδοση
παρά με την ποιότητα των γραφικών. Τα περισσότερα keyframes των animations στα cutscenes ξεχωρίζουν πιο εύκολα απότι οι αλλαγές στα γραφικά, οι οποίες στα περισσότερα μάτια θα περάσουν και δε θα ακουμπήσουν. Το μεγαλύτερο LOD και FOV είναι καλοδεχούμενα προφανώς, μικρές αισθητικές αλλαγές εδώ και εκεί, αλλά όταν το τεχνικό επίπεδο ήταν τόσο υψηλό από την αρχική κυκλοφορία, ένα απλό καλό γυάλισμα δε μπορεί να κάνει και θαύματα. Η απόδοση όμως του παιχνιδιού από τότε που το πρωτοέπαιξα στο PS4 είναι η μέρα με τη νύχτα. Έχουμε την επιλογή για native 4K στα 30fps για τη μεγαλύτερη δυνατή ευκρίνεια ή πάμε σε performance mode στα 1440p στα 60fps ακατέβατα. Ενδιάμεσα υπάρχει και το mode σε 4Κ ανάλυση και με ξεκλείδωτο το framerate για όσους έχουν τηλεοράσεις που υποστηρίζουν VRR με το framerate να κυμαίνεται γυρω στα 40fps, το mode βασικά που προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους έχουν τέτοια panel για μια ισορροπημένη εμπειρία. Από εκεί και πέρα η διαφόρα εντοπίζεται και στους χρόνους φόρτωσης στο παιχνίδι, οι οποίοι περιορίζονται σε δευτερόλεπτα, μπορείτε να μπείτε σε δευτερόλεπτα επίσης εκεί που είχατε μείνει από το κουμπί “συνέχεια παιχνιδιού” του μενού του PS5, ενώ υποστηρίζονται και οι βοηθητικές κάρτες για τους τροπαιοκυνηγούς. Φυσικά δε ξεχνάμε και το
Dualsense
για το οποίο έχει γίνει πολύ καλή υλοποίηση, ενώ υποστηρίζεται και απτική δόνηση κατά τις ομιλίες, ένα χαρακτηριστικό ιδιαίτερο , το οποίο άφησα ανοιχτό παρότι προορίζεται για accessibility.
Στο έξτρα περιεχόμενο της έκδοσης, έχουμε το
Guitar
free
mode
, που μπορείτε να παίξετε κιθάρα και άλλα όργανα ελεύθερα, κάτι που ως mode δεν μοιάζει και κάτι το ιδιαίτερο, αλλά αναγνωρίζω πως θα παίξουν πολλά βιντεάκια
viral
στο internet όπου θα εκτελούν διάφορα τραγούδια με τους χαρακτήρες της σειράς. Το πιο ενδιαφέρον πρόσθετο περιεχόμενο για εμένα είναι το
Lost
Levels
. Μου φάνηκε καλή ιδέα απότι ανακοινώθηκε και δεν έπεσα έξω. Έχουμε να κάνουμε με 3 κομμένες σκηνές του παιχνιδιού, σχεδόν έτοιμες χωρίς ιδιαίτερες ελλείψεις παρότι κόπηκαν πριν τελειώσει η παραγωγή του, οι οποίες έχουν εκτός ότι παίζονται κανονικά, έχουν σημεία που ενεργοποιώντας τα παίζουν voice overs των δημιουργών που εξηγούν το σκεπτικό πίσω από τη σκηνή και τελικά γιατί κόπηκε, ενώ υπάρχει και εισαγωγή από τον Druckmann πριν από κάθε level. Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον καθώς έχουμε μια πρωτογενής ματιά πίσω από τις κουρτίνες, στη δημιουργία των παιχνιδιών και στη μυστικοπάθεια που κατά τα άλλα τους διακατέχει. Δυστυχώς το όλο mode κράταει κανα 20λεπτο ενώ άνετα θα μπορούσα να ρουφήξω πολλές ώρες με στιγμές από το παιχνίδι σε free play mode όπου θα μας εξηγούν οι δημιουργοί τι έκαναν και πως. Υπάρχει βέβαια ο σχολιασμός των δημιουργών στα cutscenes, κάτι που ήταν και το highlight του Part i remake, έτσι και εδώ δίνει και αυτό μια εξαιρετική ματιά πίσω από το φαίνεσθαι και παραθέτει πολλές πληροφορίες για τους λάτρεις. Το κακό βέβαια είναι πως ξεκλειδώνει μετά τον τερματισμό, που οκ έχει μια λογική αλλά δεν ξέρω πόσοι θα μπουν στη διαδικασία για ένα 2ο playthrough. Εδώ να πούμε πως τα saves σας αναγνωρίζονται κανονικά, τα τρόπαια όπως και τυχόν πλατίνα του αρχικού παιχνιδιού ξεκλειδώνουν αυτόματα εδώ, ενώ έχουν προστεθεί και 13 νέα τρόπαια για το
No Return
, το
roguelike
mode
του παιχνιδιού που είναι και η κύρια προσθήκη του remaster.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με τη νέα τάση της εποχής και φυσικά και σε μια ενδιαφέρουσα επιλογή για να προσθέσουμε ποικιλία στο gameplay μας και ώρες στο ρολόι μας. Μας δίνονται μια σειρά από πίστες μαζί με διακλαδώσεις, στις οποίες καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας διάφορα objectives. Στο μεσοδιάστημα αναβαθμίζουμε τον εξοπλισμό μας κτλ έως ότου χάσουμε, όπου και χάνουμε τα πάντα που έχουμε κερδίσει ξεκινώντας από το μηδέν. Παράλληλα μπορούμε να θέσουμε διάφορα δικά μας σενάρια στις πίστες, να ξεκλειδώσουμε πολλούς νέους playable χαρακτήρες και outfits, υπάρχουν διάφορα challenges και επιλογές όπου σε συνδιασμό με το εξαιρετικό σύστημα μάχης του παιχνιδιού παραδίδουν μια δυνατή εμπειρία και ώρες ενασχόλησης μετά τον τερματισμό του τίτλου. Σε μερικά σενάρια μάλιστα θα έχετε και δεύτερο ΑΙ συνεργάτη και πρόσεξα το πόσο εξαιρετική είναι η τεχνητή νοημοσύνη του companion μας, σε σημείο που δεν την βλέπουμε καν στα σημερινά παιχνίδια. Γενικά, πρόκειται για ένα καλό mode που θα ήταν καλύτερο αν υπήρχε από την αρχή στο παιχνίδι, θα εξομάλυνε θεωρώ και την τότε απόφαση αφαίρεσης του Factions για ένα (και καλά ) μεγαλύτερο multiplayer όραμα.
Υπάρχουν ακόμα μερικές προσθήκες δεξιά αριστερά όπως gallery,
permadeath
, βελτίωση του photo mode κτλ που γυαλίζουν λίγο παραπάνω το πακέτο. Περισσότερο με τις προσθήκες διακρίνω την προσπάθεια να δώσει η ND αξία επανάληψης στο παιχνίδι της,δηλαδή να μην είναι 25 ώρες τερματισμός και ράφι, αλλά να μπει κάποιος στο κόπο να ιντριγκάρει τον εαυτό με το permadeath mode ή τα διάφορα challenges στο No Return. Για τους απλούς φανς υπάρχουν απλά όλα τα υπόλοιπα όπως Lost Levels , σχολιασμοί κτλ. Διαθέσιμο ήταν και το trailer για το ντοκιμαστέρ δημιουργίας του Part II με τίτλος Grounded II, το οποίο όταν κυκλοφορήσει θα προστεθεί με μελλοντικό update και στα μενού του remaster.
Για το ίδιο το βασικό παιχνίδι δεν μπαίνω στον κόπο να μιλήσω, τα έχω πει στο review μου. Το θεωρώ προσωπικά
ένα από τα πιο εμβληματικά παιχνίδια
, το καλύτερο παιχνίδι του PS4 και αυτό που κατάφερε ρεκόρ βραβείων και ρεκόρ συζητήσεων έως και σήμερα. Δεν είναι τυχαίο που στο άκουσμα του μόνο μυριάδες σχόλια μαζεύονται υπερασπίζοντας το σθεναρά ή πολεμώντας το με υπερβάλοντα ζήλο. Σαν πακέτο, ειδικά για αυτούς που θα το παίξουν πρώτη φορά, το The Last of Us Part II Remastered είναι η καλύτερη εκδοχή του παιχνιδιού, εμπλουτισμένη για τους φανς και για το hardcore κοινό του. Για όσους θέλουν να το ξαναπαίξουν, το 10€ κρίνεται τίμιο για αυτά που προσφέρει και σίγουρα θα τους πρότεινα να έχουν με αυτά τα χρήματα την native PS5 του παιχνιδιού στη βιβλιοθήκη τους για ένα δεύτερο playthrough. Προφανώς και η κίνηση του remaster γίνεται και για μια μελλοντική κυκλοφορία στα PCs και φυσικά για το κόσμο που θα θέλει να παίξει το παιχνίδι που είδε στην σειρά του HBO.
Καταλήγοντας, ναι το The Last of Us Part II δε χρειαζόταν το Remastered στο τίτλο, ίσως μια Definitive ή Director’s Cut Edition να ήταν πιο σωστό. Οι τεχνικές βελτιώσεις είναι ελάχιστες και επικεντρώνονται περισσότερο στο performance, κάτι που ως ένα σημείο είχαν δοθεί και με το δωρεάν PS5 patch. Οι υπόλοιπες προσθήκες κρίνονται ικανοποιητικές, είναι απλά το κάτι παραπάνω που θα δώσει αρκετές ώρες gameplay με το νέο mode, ενώ για τους hardcore fans αξίζει η ματιά στη δημιουργία του παιχνιδιού με τα Lost Levels και οι σχολιασμοί των συντελεστών.
Σαν σύνολο και κρινόμενο σε όλο του το περιεχόμενο το The Last of Us Part II Remastered είναι ένα καθαρό 10άρι με τόνο και για αυτούς που θα το παίξουν για πρώτη φορά στα 50€ θα είναι και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του PS5.
Για την προσπάθεια του remaster, οι προσθήκες και λοιπές βελτιώσουν δικαιολογούν το 10€ και προτείνω την αναβάθμιση σε όλους, αλλά δεν την κρίνω ως κάτι εξαίρετο, απλά ως πολύ καλές.
Οπότε πως βαθμολογούμε μια τέτοια κυκλοφορία; Λαμβάνεις υπόψη και το αρχικό παιχνίδι μέσα ή πας μόνο να κρίνεις το τι παραπάνω προσφέρει το remaster; Θα βάλω ένα μέσο όρο εγώ και των δύο.
The Last of Us Part II Remastered | Review
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ:
Σαν σύνολο και κρινόμενο σε όλο του το περιεχόμενο το The Last of Us Part II Remastered είναι ένα καθαρό 10άρι με τόνο και για αυτούς που θα το παίξουν για πρώτη φορά στα 50€ θα είναι και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του PS5. Για την προσπάθεια του remaster, οι προσθήκες και λοιπές βελτιώσουν δικαιολογούν το 10€ και προτείνω την αναβάθμιση σε όλους, αλλά δεν την κρίνω ως κάτι εξαίρετο, απλά ως πολύ καλές και σε καμιά περίπτωση δεν αντικαθιστούν το Online.
ΘΕΤΙΚΑ
Παραμένει άψογο τεχνικά, πλέον και στο performance
ενδιαφέρουσες προσθήκες για όσους θέλουν να επιστρέψουν
καλή τιμολογιακή
πολιτική
και με upgrade
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Οι οπτικές βελτιώσεις στο μάτι είναι ελάχιστες
To No Return δε μπορεί να αντικαταστήσει το online
Το Lost Levels είναι τέλειο αλλά μικρό
VIA:
PSAddict.gr
