Argylle Review

Μετά την τριλογία

του

“Kingsman”, ο σκηνοθέτης Matthew Vaughn επιστρέφει με μια νέα κατασκοπική περιπέτεια επιστρατεύοντας ένα λαμπερό cast Χολιγουντιανών αστέρων. Η Bryce Dallas Howard, ο βραβευμένος με Όσκαρ Sam Rockwell, o

John

Cena, o Henry Cavil και πολλοί ακόμα εμβληματικοί ηθοποιοί μπλέκονται σε μια θεότρελη αποστολή δράσης, γεμάτη ίντριγκες, προδοσίες, ανατροπές, θεαματικές καταδιώξεις και μπόλικο ξύλο. Μια συγγραφέας κατασκοπικών μυθιστορημάτων ονόματι Elly Conway συνεργάζεται με τον ανορθόδοξο μυστικό πράκτορα Aidan όταν αποδεικνύεται ότι τα γεγονότα που περιγράφει στα βιβλία της έχουν μια παράξενη σύνδεση με την πραγματικότητα. Καθώς η Elly έρχεται στο στόχαστρο μιας μοχθηρής οργάνωσης του υποκόσμου, ο Aidan θα προσπαθήσει να την προστατέψει και να οδηγηθεί μαζί της στις απαντήσεις ενός κρίσιμου μυστηρίου με υψηλό διακύβευμα.

Στο “Argylle” τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, όπως η ήρεμη και συνεσταλμένη Elly Conway θα ανακαλύψει με τον δύσκολο τρόπο, βρίσκοντας τον εαυτό της -και τον CGI γάτο της Alfie- μπλεγμένο σε εξωπραγματικές καταστάσεις που μόνο η συγγραφική της φαντασία θα μπορούσε να έχει γεννήσει.

Το

μυαλό της και η ανεξήγητη ικανότητα της να αποδίδει με τρομακτική ευστοχία τις μάχες και τις μυστικές αποστολές των υπόγειων οργανώσεων στο χαρτί, είναι τα μόνα που μπορούν να ξεμπλέξουν το κουβάρι μέσα στο οποίο βρέθηκε τόσο αναπάντεχα. Κρατάει πράγματι το κλειδί για την επιτυχία της αποστολής της; Είναι άλλη μια Karen Eiffel (“Stranger than Fiction”(2006)) που φέρνει άθελα της στη

ζωή

τις ιστορίες των μυθιστορημάτων της ή υπάρχουν πιο διαβολικές εξηγήσεις για όλα τα περίεργα που συμβαίνουν; Να είστε σίγουροι ότι η εξωφρενική ιστορία του Jason Fuchs θα δώσει τις πιο απρόβλεπτες απαντήσεις σε όλες τις απορίες μας και θα αφηγηθεί μια κατασκοπική περιπέτεια που μπλέκεται πέρα από κάθε προσδοκία. Αποτελώντας ταυτόχρονα μια ξεκαρδιστική σάτιρα και έναν φόρο τιμής στα εμβληματικά θρίλερ δράσης της δεκαετίας του ’80 (π.χ “Die Hard”(1988) και “Lethal Weapon”(1987) όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Matthew Vaughn) η νέα ταινία του Vaughn είναι ένα συνειδητά παρατραβηγμένο και επιτηδευμένα ανεξέλεγκτο φιλμ δράσης που προσπαθεί συνεχώς να ξεπεράσει τον εαυτό του σε ανατρεπτικότητα και περιπλοκότητα, υφαίνοντας έναν δαιδαλώδη ιστό που οδηγεί αργά μα σταθερά στο απόλυτο χάος.

Χωρίς να παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά, το “Argylle” αγκαλιάζει την υπερβολή που διέπει τόσο τη δράση όσο και την πλοκή του και την εκμεταλλεύεται για να απογειώσει την κωμικότητα του. Συνεχώς τολμά να εμπλουτίσει την ιστορία του με περισσότερες ανατροπές, να ενσωματώσει και να ειρωνευτεί απροκάλυπτα κάθε κλισέ του είδους και να συνθέσει τις πιο παράλογες συνθήκες, χωρίς ίχνος ρεαλισμού και σοβαροφάνειας, ενθαρρύνοντας τον θεατή να αποβάλλει τη λογική του και να αφεθεί στη μαγεία του θεάματος. Στην αρχή είναι εύκολο, αλλά καθώς αυξάνονται τα ερεθίσματα και η πλοκή μπουκώνεται από τις ίδιες της τις ιδέες, η ταινία υπονομεύεται από την υπέρμετρη φιλοδοξία της. Όσο ο χρόνος περνά, η επίδραση των ανατροπών ξεφουσκώνει ακόμα και αν αυξάνεται ο αντίκτυπος τους και η ποιότητα των ιδεών φθίνει αποδεικνύοντας περίτρανα ότι τα 140 λεπτά ήταν υπερβολικά πολύς χρόνος για να φιλοξενήσει μια τέτοιου είδους περιπέτεια. Αν δεν κουραστείτε, κατά πάσα πιθανότητα, θα μπερ

δευτ

είτε και αν δεν μπερδευτείτε τότε σίγουρα θα απορήσετε από το μέγεθος του παραλογισμού που οδηγεί το στόρι, από ένα σημείο και μετά.

Όπως και να ‘χει, η δράση είναι ένα στοιχείο που αξίζει να βασίσετε τις ελπίδες σας και τον ενθουσιασμό σας, μιας και για άλλη μια φορά ο Matthew Vaughn αποδεικνύεται παραπάνω από ικανός να φέρει στη ζωή συναρπαστικές καταδιώξεις μεταξύ αντίπαλων κατασκοπικών οργανώσεων και να αναδείξει τις υπόγειες μάχες τους μέσα από ένα σύνολο εντυπωσιακών και άκρως δημιουργικών κασκαντερικών. Με καθαρή αισθητική, μαεστρικά κοψίματα και εντυπωσιακές χορογραφίες, η ταινία εγγυάται ακαταμάχητες σκηνές δράσεις με άρτια αισθητική και εξίσου άρτια εφέ εξασφαλίζοντας πως ακόμα και οι πιο γελοίες ιδέες θα εκτελεστούν με μια δόση αληθοφάνειας, ξεγελώντας έστω και για λίγο της λογική και τις αισθήσεις. Φυσικά ούτε η δράση ούτε το χιούμορ θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς την εξαιρετική επίδοση του cast, τη χημεία και τις αντιδράσεις που βοηθούν κάθε αστείο μέσα στο σενάριο να βρει τον στόχο του. Από τον χαρισματικότατο μετρ της κωμωδίας Sam Rockwell μέχρι τον Bryan Cranston και τον Samuel L. Jackson, έχουμε ξεκαρδιστικές ερμηνείες, εναρμονισμένες τόσο μεταξύ τους όσο και με το ύφος του έργου, που εκμεταλλεύονται όλα τα πατήματα που τους δίνονται για να πάνε την κωμωδία σε άλλο επίπεδο.