Ο Τζέιμς Γουέμπ εντοπίζει το πρώτο φως των αστεριών από αρχαία κβάζαρ σε εκπληκτική ανακάλυψη

Ο Τζέιμς Γουέμπ έχει καταφέρει να κάνει τρελά πράγματα. Όχι μόνο έχει συλλάβει μερικές εκπληκτικές εικόνες του σύμπαντος μας, αλλά έχει επίσης κοιτάξει 11,5 δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν στον «κόμπο του ουράνιου τόξου». Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο, οι αστρονόμοι έχουν κοιτάξει ακόμη βαθύτερα στο παρελθόν, εντοπίζοντας το φως των αστεριών από μερικά από τα πιο αρχαία κβάζαρ που έχουμε παρατηρήσει ποτέ.

Οι δύο γαλαξίες που παρατήρησαν φάνηκαν όπως ήταν όταν το σύμπαν μας ήταν λιγότερο από ένα δισεκατομμύριο ετών. Το σύμπαν μας υπολογίζεται τώρα ότι είναι περίπου 13,8 δισεκατομμυρίων ετών, καθιστώντας αυτούς τους πιο αρχαίους γαλαξίες που έχουμε παρατηρήσει μέχρι σήμερα. Το φως από αυτούς τους γαλαξίες φέρεται να χρειάστηκε 12,9 και 12,8 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη, λένε οι αστρονόμοι.

Οι παρατηρήσεις αυτών των αρχαίων κβάζαρ αποκάλυψαν ότι η μάζα των γαλαξιών είναι μεταξύ 130 δισεκατομμυρίων και 30 δισεκατομμυρίων φορές μεγαλύτερη από αυτή του ήλιου και ότι η μάζα των μαύρων οπών μέσα σε αυτούς τους γαλαξίες είναι 1,4 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες και 200 ​​εκατομμύρια ηλιακές μάζες. Αυτές οι πληροφορίες δεν είναι μόνο διαφωτιστικές για αυτούς τους πρώιμους γαλαξίες, αλλά δείχνουν επίσης ότι η μάζα αυτών των πρώιμων γαλαξιών και των μαύρων τρυπών τους είναι παρόμοια με αυτή που βλέπουμε σε παρατηρήσεις πιο πρόσφατων γαλαξιών.

Θεωρούμε τα κβάζαρ μερικές από τις πιο ακραίες κοσμικές οντότητες στο σύμπαν μας και για καλό λόγο. Αυτές οι οντότητες τροφοδοτούνται από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που περιβάλλονται από σκόνη και αέριο, μεγάλο μέρος των οποίων συσσωρεύεται στις μαύρες τρύπες στο κέντρο των γαλαξιών στους οποίους κατοικούν. Τα κβάζαρ είναι ιδιαίτερα γνωστά λόγω του λαμπερού φωτός τους και ενώ όλοι οι γαλαξίες έχουν υπερμεγέθη μαύρο τρύπες, δεν γίνονται όλες αυτές οι μαύρες τρύπες κβάζαρ.

Αυτό που προκαλεί τα κβάζαρ εξακολουθεί να είναι ένα μυστήριο, αν και οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι οι μάζες αυτών των υπερμεγέθων μαύρων τρυπών σχετίζονται με κάποιο τρόπο με μια αλυσίδα γαλαξιακών συγχωνεύσεων που τροφοδοτούν τις μαύρες τρύπες στα κέντρα, δημιουργώντας τις ισχυρές οντότητες που απαιτούνται για την τροφοδοσία των κβάζαρ. Αυτή η νέα ανακάλυψη μας βοηθά να δούμε πόσο μακριά μπορούν να βρεθούν αυτά τα αρχαία κβάζαρ, ωστόσο, κάτι που είναι συναρπαστικό για όσους προσπαθούν να ξετυλίξουν τα μυστήρια του πρώιμου σύμπαντος.