Kαλά νέα για τους ωκεανούς.H απώλεια οξυγόνου μπορεί τελικά να αντιστραφεί

Μια μελέτη υπό την ηγεσία του Πανεπιστημίου Rutgers που δημοσιεύτηκε στο



Nature



και αναλύει τα ιζήματα των ωκεανών δείχνει ότι τα επίπεδα οξυγόνου των ωκεανών σε μια βασική περιοχή ήταν υψηλότερα κατά τη θερμή περίοδο του Μειόκαινου, περίπου 16 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν η θερμοκρασία της Γης ήταν υψηλότερη από σήμερα.

Τις τελευταίες δεκαετίες, τα επίπεδα οξυγόνου που διατηρεί τη ζωή στους ωκεανούς μειώνονται, εγείροντας ανησυχίες ότι οι ζώνες με έλλειψη οξυγόνου σε βασικά μέρη των ωκεανών του κόσμου θα επεκταθούν, βλάπτοντας περαιτέρω τη θαλάσσια ζωή.

Οι επιστήμονες έχουν αποδώσει την τάση στην αύξηση της θερμοκρασίας που προκαλείται από την κλιματική αλλαγή, η οποία επηρεάζει την ποσότητα οξυγόνου που μπορεί να απορροφηθεί από την ατμόσφαιρα.

«Η μελέτη μας δείχνει ότι ο ανατολικός ισημερινός Ειρηνικός, ο οποίος σήμερα φιλοξενεί τη μεγαλύτερη ζώνη έλλειψης οξυγόνου στους ωκεανούς, ήταν καλά οξυγονωμένος κατά τη θερμή περίοδο του Μειόκαινου, παρά το γεγονός ότι οι παγκόσμιες θερμοκρασίες εκείνη την εποχή ήταν υψηλότερες από ό,τι σήμερα». είπε η Anya Hess, η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης  στο Rutgers School of Art and Sciences και στο School of Environmental and Biological Sciences.

Η Χες πρόσθεσε:

«Αυτό υποδηλώνει ότι η τρέχουσα απώλεια οξυγόνου μπορεί τελικά να αντιστραφεί».

Οι ταχύτεροι ρυθμοί απώλειας οξυγόνου τις τελευταίες δεκαετίες σημειώθηκαν σε ζώνες με έλλειψη οξυγόνου και αναμένεται να συνεχίσουν να επεκτείνονται και να γίνονται στα πιο ρηχά, απειλώντας την αλιεία με τη συρρίκνωση του ενδιαιτήματος των ψαριών. Ωστόσο, τα κλιματικά μοντέλα αποκλίνουν στις προβλέψεις τους για το πώς θα ανταποκριθούν αυτές οι ζώνες μετά το έτος 2100, εμπνέοντας την ομάδα να ερευνήσει περισσότερο.

Για να δοκιμάσουν τα τρέχοντα κλιματικά μοντέλα, οι ερευνητές με τη βοήθεια της τεχνολογίας, επέλεξαν το μέσο του Μειόκαινου, όταν οι κλιματικές συνθήκες ήταν παρόμοιες με αυτές που προβλέπονταν για τους επόμενους αιώνες στην τρέχουσα εποχή της κλιματικής αλλαγής. Οι ερευνητές εξέτασαν τα ιζήματα των ωκεανών που εναποτέθηκαν κατά τα μέσα του Μειόκαινου στον ανατολικό ισημερινό Ειρηνικό. Τα ιζήματα ανακτήθηκαν από τον πυθμένα της θάλασσας από επιστήμονες στο ερευνητικό σκάφος



JOIDES Resolution



που χρηματοδοτείται από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών ως μέρος αυτού που είναι τώρα γνωστό ως Διεθνές Πρόγραμμα Ανακάλυψης Ωκεανών (IODP).

Οι ερευνητές απομόνωσαν τα απολιθωμένα υπολείμματα μικροοργανισμών στο μέγεθος μεμονωμένων κόκκων άμμου που ζουν στη στήλη του νερού που ονομάζεται τρηματοφόρα. Οι επιστήμονες ανέλυσαν τη χημική σύνθεση των τρηματοφόρων, η οποία αντανακλά το χημικό προφίλ του αρχαίου ωκεανού. Διέκριναν τα επίπεδα οξυγόνου των αρχαίων ωκεανών με μερικούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ισοτόπων αζώτου — μορφές του στοιχείου που έχουν διαφορετική σχετική ατομική μάζα- ως ανιχνευτές. Τα ισότοπα είναι ευαίσθητα σε μια διαδικασία που ονομάζεται απονιτροποίηση που συμβαίνει μόνο σε πολύ χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Χρησιμοποίησαν επίσης μια μέθοδο ανάλυσης που συγκρίνει τα επίπεδα ιωδίου και ασβεστίου και δίνει λεπτές μετρήσεις που μπορούν να διαφοροποιήσουν μεταξύ καλά οξυγονωμένων συνθηκών και μετρίως καλά οξυγονωμένων συνθηκών.

Οι μέθοδοι έδειξαν ότι η περιοχή ήταν καλά οξυγονωμένη κατά τη διάρκεια της ζέστης του Μειόκαινου, πλησιάζοντας ακόμη και τα σύγχρονα επίπεδα που παρατηρούνται στον ανοιχτό ωκεανό Νότιο Ειρηνικό.

«Αυτά τα αποτελέσματα ήταν απροσδόκητα και υποδηλώνουν ότι η απώλεια οξυγόνου που οφείλεται στη διαλυτότητα που συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες δεν είναι το τέλος της ιστορίας για την απάντηση του οξυγόνου στην κλιματική αλλαγή», δήλωσαν οι ερευνητές.