Δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τη διαπλανητική μόλυνση

Φανταστείτε το εξής σενάριο. Είμαστε στο 2034. Ο άνθρωπος έχει στείλει μη επανδρωμένες αποστολές στο δορυφόρο του Δία, Ευρώπη, για να τρυπήσουν την παγωμένη επιφάνεια και να φωτογραφήσουν τον υπόγειο ωκεανό. Λίγες ώρες πριν σταματήσει να λειτουργεί, ένα rover στέλνει εικόνες σχημάτων που μπορεί να είναι κάποια μορφή ζωής. Οι

επιστήμονες

οργανώνονται γρήγορα για μία ακόμα αποστολή που θα συλλέξει δείγματα από εκείνο το σημείο και θα τα επιστρέψει στη Γη για μελέτη. Αλλά χωρίς να το γνωρίζει κανείς, το πρώτο rover δεν ήταν αποστειρωμένο και μετέφερε ένα ανθεκτικό βακτήριο που επιβίωσε ακόμα και από τα καθαρά δωμάτια της αποστολής. Μέχρι να φτάσουν τα δείγματα πίσω στη Γη λίγα χρόνια αργότερα, είναι γεμάτα από αυτό το βακτήριο το οποίο μπόρεσε να αναπτυχθεί στα σκοτεινά, αλμυρά νερά της Ευρώπης. Και με αυτόν τον τρόπο, η πρώτη μας ευκαιρία να μελετήσουμε ένα πραγματικά εξωγήινο

οικοσύστημα

έχει καταστραφεί.

Αυτό είναι εφιαλτικό σενάριο για τη NASA και για άλλες διαστημικές υπηρεσίες και για αυτό το λόγο υπάρχουν τόσο αυστηρές



προδιαγραφές

για τις αποστολές σε άλλους πλανήτες. Ωστόσο ερευνητές της

οικολογικής εισβολής

, θεωρούν πως ακόμα και τα πιο αυστηρά στάνταρ που έχουμε σήμερα δεν είναι αρκετά για να προστατέψουν άλλους πλανήτες από μόλυνση, ούτε καν την ίδια τη Γη.

Η επιστήμη της εισβολής, η μελέτη δηλαδή του πώς είδη του πλανήτη μας εισβάλλουν το ένα στο

οικοσύστημα

του άλλου, έχει πολλά να μας διδάξει.

Η επιστήμη της εισβολής έχει εφαρμοστεί ήδη στη βιοασφάλεια σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Οι συνάδελφοί μου και γω θεωρούμε πως μπορεί να καθοδηγήσει τη βιοασφάλεια και σε διαπλανητικό επίπεδο. –

Anthony Ricciardi, καθηγητής υδρόβιων οικοσυστημάτων στο McGill Univeristy

Λόγω των πολλών τεχνολογικών καινοτομιών τα τελευταία χρόνια, η ικανότητά μας να εξερευνούμε εξωγήινους κόσμους από αστεροειδείς έως πλανήτες, έχει αναπτυχθεί με γεωμετρικούς ρυθμούς και μαζί αυξάνονται και τα ρίσκα. Η NASA σκοπεύει να φέρει κομμάτια του Άρη στη Γη μέχρι το 2030, ενώ αποστολές για τον Τιτάνα και την Ευρώπη, δορυφόροι οι οποίοι μπορεί να φιλοξενούν ζωή, θα εκτοξευτούν μέσα στη δεκαετία. Και παρόλο που το παραπάνω σενάριο για την Ευρώπη του 2034 είναι στο πλαίσιο της φαντασίας, υπάρχει προηγούμενο όπου ερευνητές μόλυναν με βακτήρια ανθεκτικά στα φάρμακα, το

οικοσύστημα

της Ανταρκτικής μολύνοντας θαλασσοπούλια και φώκιες.