Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name | Review
Το
Rya Ga Gotoku Studio
δεν φαίνεται να έχει σταματημό, κυκλοφορώντας δεύτερο παιχνίδι
Like a
Dragon
μέσα στην ίδια χρονιά. Μετά το Remake του
Ishin
, σειρά παίρνει το
The Man Who Erased His Name
, που σηματοδοτεί την επιστροφή του θρυλικού
Kiryu Kazuma
στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Φυσικά, με το arc του Kiryu-chan να έχει ολοκληρωθεί με εξαιρετικό τρόπο στο
Yakuza
6: The Song of Life
, η επιστροφή αυτή έμοιαζε μάλλον παρακινδυνευμένη. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως βρισκόμαστε μόλις 70 μέρες πριν το
Infinite Wealth
, που αποτελεί το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο της σειράς. Έχοντας όλα τα παραπάνω υπ’ όψιν, μετά χαράς σας μεταφέρουμε πως το
The Man Who Erased His Name
, όχι μόνο δεν περισσεύει, αποτελεί πλέον ένα αναπόσπαστο κομμάτι του franchise.
Η ιστορία του παιχνιδιού ξεκινά ανάμεσα στα γεγονότα των
Yakuza 6: Song of Life
και
Yakuza: Like a Dragon
. Ο
Kiryu
έχει σκηνοθετήσει το θάνατο του και ζει πλέον με άλλο όνομα, θέλοντας έτσι να προστατεύσει τη
Haruka
και τα υπόλοιπα ορφανά της
Okinawa
. Έχοντας συμφωνήσει με την φατρία
Daidoji
, ο
Kiryu
λειτουργεί τώρα ως ένας από τους μυστικούς πράκτορές τους. Όταν μία επιχείρηση λαθρεμπορίου πηγαίνει στραβά και ο
Kiryu
αναγνωρίζεται, ένα ντόμινο εξελίξεων θα τον φέρει αντιμέτωπο με νέες απειλές, αλλά και με το ίδιο του το παρελθόν, σε ένα σενάριο που, όπως πάντα, ικανοποιεί και με το παραπάνω. Όντας για μία ακόμη φορά το δυνατότερο σημείο της εμπειρίας, η βασική ιστορία παρουσιάζει τρομερό ενδιαφέρον, με τα twists να ξεπηδούν συνεχώς και να πετυχαίνουν διάνα.
Το σενάριο του τίτλου έχει διττή φύση, αφού δρα ως γέφυρα μεταξύ των 2 “εποχών” του franchise, δίνοντας βάθος στα γεγονότα του πιο πρόσφατου mainline παιχνιδιού του 2020, ενώ χωρίς να ιδρώσει καν, καταφέρνει να σετάρει το επερχόμενο
Infinite Wealth
, θέτοντας τα γεγονότα του εν κινήσει. Παράλληλα, περιέχει κάποια πολύ πετυχημένα, νοσταλγικά throwbacks σε θρυλικές στιγμές των
Yakuza
, κάνοντας μία πολύ φιλότιμη προσπάθεια να συνοψίσει και να χωρέσει το πληθωρικό background του
Kiryu
ανάμεσα στην τρέχουσα ιστορία.
Την ίδια στιγμή όμως καταφέρνει κάτι ακόμα που φάνταζε αδιανόητο και
δεν είναι
άλλο από την περαιτέρω ανάπτυξη της προσωπικότητας του
Kiryu
. Παρόλο που το arc του είναι ένα από τα πληρέστερα στην ιστορία του μέσου, μέσα από έναν απίστευτα συγκινητικό επίλογο, το
RGG Studio
δικαιολογεί πλήρως την επιστροφή του σε κεντρικό ρόλο και κάμπτει τις όποιες -δικαιολογημένες- αντισ
τάσεις
υπήρχαν από την κοινότητα. Μάλιστα, πετυχαίνει όλα τα παραπάνω σε λίγο περισσότερο από 10 ώρες, κάτι που τοποθετεί το spin-off στην τελευταία θέση του franchise, όσον αφορά τη διάρκεια των τίτλων που το απαρτίζουν.
Ομολογουμένως, η μικρότερη διάρκεια δεν αποτελεί πρόβλημα, αφού ίσα-ίσα βοηθά στο ρυθμό της ιστορίας και συνεισφέρει σε μία πιο συμπαγή αφήγηση αυτής. Αυτό που δεν εκτιμήσαμε διόλου είναι μία αναγκαστική παύση της αφήγησης που λαμβάνει χώρα στο τρίτο από τα συνολικά πέντε κεφάλαια του σεναρίου, με το παιχνίδι να μας εξαναγκάζει να ολοκληρώσουμε substories και να φέρουμε εις πέρας μάχες στο
Coliseum
, που αποτελεί ουσιαστικά την αρένα προκλήσεων του τίτλου, αφήνοντας in medias res το βασικό σενάριο για αρκετή ώρα.
Παρότι, ναι, δεν υπήρχε περίπτωση να παραλείψουμε το πλούσιο παράπλευρο υλικό, δεν υπήρχε λόγος για τη συγκεκριμένη ύπουλη τακτική παράτασης της διάρκειας του βασικού περιεχομένου. Άλλωστε, για κάποιον που θα καταπιαστεί με τα substories, η διάρκεια ανεβαίνει αυτομάτως τουλάχιστον στις 15 ώρες. Όσο για το αν αξίζει η ενασχόληση μαζί τους, το παιχνίδι περιλαμβάνει κάποια φανταστικά παράπλευρα σενάρια, που επιδεικνύουν το χαρακτηριστικό χιούμορ των
Yakuza
, έχει όμως και μερικά μάλλον βαρετά που απλώς θα σας προσφέρουν χρήματα και xp, χωρίς ιδιαίτερη αφηγηματική αξία.
Από εκεί και πέρα, οι βετεράνοι θα βρεθούν σε γνώριμα μονοπάτια, με το
Sotenbori
να είναι γεμάτο με κάθε λογής δραστηριότητες, που εκτοξεύουν το συνολικό χρόνο ενασχόλησης. Θέλετε μπιλιάρδο, μπόουλινγκ, βελάκια, γκολφ, ουφάδικα, καραόκε, hostess clubs, το μενού έχει απ’ όλα και όλα είναι εκτελεσμένα υπέροχα. Την ίδια στιγμή, ο
Kiryu
επισκέπτεται το
The Castle
, μία τεράστια πλωτή πλατφόρμα, που περιλαμβάνει το
Coliseum
και περαιτέρω δραστηριότητες για την ελίτ της περιοχής. Έχουμε ακόμη την αναβάθμιση του
Akame Network
, το όνομα του οποίου προέρχεται από τη γυναίκα που προσφέρει στον
Kiryu
τα substories.
Το εν λόγω σύστημα αναβαθμίζεται μέσω της ολοκλήρωσης δευτερευόντων αποστολών ή και μέσω της επένδυσης χρημάτων και προσφέρει στη συνέχεια πρόσβαση σε ισχυρότερο ρουχισμό και όπλα για τον πρωταγωνιστή μας. Γενικότερα, εάν θέλετε να τα δείτε όλα, ένα 30ωρο φαντάζει η πιο πιθανή διάρκεια. Να πούμε μόνο πως χαιρόμαστε που η σειρά θα μεταφερθεί στην Χαβάη, αφού καλά όλα τα παραπάνω, αλλά περιοχές όπως το
Sotenbori
και το
Kamurocho
μας είναι πλέον επικίνδυνα οικείες και το μάτι έχει αρχίσει να κουράζεται.
Αυτό που δεν κουράζει ποτέ είναι η ασταμάτητη δράση της σειράς, με το σύστημα μάχης να παραμένει σε brawler στυλ, με το turn-based να παίρνει σειρά στο
Infinite Wealth
. Ο
Kiryu
έχει 2 βασικά στυλ μάχης, το κλασσικό “βαρύ” Yakuza, καθώς και το Agent, που φέρνει μαζί του κάποια νεοεισαχθέντα γκατζετάκια, όπως ένα ρολόι που πετάει λάσο(!). Οι μάχες είναι πραγματικά απολαυστικές και αποτελούν, μαζί με το πρόσφατο combat system του
Lost Judgment
, τις καλύτερες στιγμές ολόκληρου του franchise στο συγκεκριμένο τομέα.
Τα boss fights είναι άκρως εντυπωσιακά σκηνοθετημένα και κάποια από αυτά είναι πραγματικά αξιομνημόνευτα, όχι πως περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Εάν υπάρχει ένα μικρό μελανό σημείο είναι πως μία ελάχιστη ενασχόληση με side quests φέρνει τον Kiryu να είναι overpowered απέναντι στους περισσότερους αντιπάλους του, ιδίως εάν αφιερώσει λίγο χρόνο και στην αναβάθμιση των gadgets και η πρόκληση πάει περίπατο από νωρίς, δίνοντας έναν διαδικαστικό χαρακτήρα στις μάχες.
Τεχνικά, η σειρά έχει πιάσει ένα πολύ καλό επίπεδο και το διατηρεί, χωρίς ιδιαίτερο κόπο και χωρίς να μπλέκεται ιδιαίτερα με αναλύσεις και framerate. Χωρίς να προσφέρει παραμετροποιήσεις, το σταθερό 60άρι και τα σαφώς αναβαθμισμένα μοντέλα των χαρακτήρων κάνουν τη δουλειά τους και με το παραπάνω. Φοβερή δουλειά έχουμε, για μία ακόμη φορά στο ιαπωνικό voice acting, με τις over-the-top ερμηνείες να ξεχωρίζουν, ενώ οι FMV hostesses στα διάφορα καμπαρέ είναι κάτι που πρέπει να βιώσετε μόνοι σας.
Συνοψίζοντας, το spin-off πετυχαίνει απόλυτα το σκοπό του. Καταφέρνει, μέσα σε λίγες μόνο ώρες, να εισάγει νέους χαρακτήρες, να προσδώσει περισσότερο βάθος στην προσωπικότητα του
Kiryu
, να εμπλουτίσει τα γεγονότα του προηγούμενου τίτλου της σειράς και να μας προετοιμάσει για τον επόμενο, χωρίς στην πορεία να χάνει το παραμικρό από την ξεχωριστή φύση του, που γνωρίζουμε εδώ και χρόνια. Με τη Χαβάη στον ορίζοντα, το μέλλον του franchise προδιαγράφεται εξίσου λαμπρό με το παρελθόν του και ανυπομονούμε να βιώσουμε τη σύμπραξη του
Kiryu
και του
Ichiban
, η οποία μοιάζει ικανή να φέρει τον απαραίτητο αέρα ανανέωσης στη σειρά.
Το ψηφιακό αντίτυπο μας παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ:
Συνοψίζοντας, το spin-off πετυχαίνει απόλυτα το σκοπό του. Καταφέρνει, μέσα σε λίγες μόνο ώρες, να εισάγει νέους χαρακτήρες, να προσδώσει περισσότερο βάθος στην προσωπικότητα του Kiryu, να εμπλουτίσει τα γεγονότα του προηγούμενου τίτλου της σειράς και να μας προετοιμάσει για τον επόμενο, χωρίς στην πορεία να χάνει το παραμικρό από την ξεχωριστή φύση του, που γνωρίζουμε εδώ και χρόνια. Με τη Χαβάη στον ορίζοντα, το μέλλον του franchise προδιαγράφεται εξίσου λαμπρό με το παρελθόν του.
ΘΕΤΙΚΑ
Παλιό, καλό Yak…Like a Dragon
Περαιτέρω ανάπτυξη της προσωπικότητας του Kiryu
Φανταστικός επίλογος
Εξαιρετική μάχη
Πληθώρα παράπλευρου περιεχομένου
Κάποια εξαιρετικά substories
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Αδικαιολόγητη “παύση” της ιστορίας στο τρίτο chapter
Το Sotenbori έχει πάψει να ενθουσιάζει
Κάποια όχι και τόσο εξαιρετικά substories
VIA:
PSAddict.gr