Θα μπορούσε ένας ορφανός πλανήτης να καταστρέψει το Ηλιακό Σύστημα;

Τα αστέρια είναι βαρυ

τι

κά συνδεδεμένα με τους

γαλαξίες

τους, κινούμενοι αρμονικά στο κοσμικό τους περιβάλλον. Περιστασιακά, ανατρεπτικά γεγονότα μπορεί να διαταράξουν αυτή την ουράνια σύνδεση, όπως όταν ένα αστέρι πλησιάζει πολύ σε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα, προκαλώντας την εκτίναξη του αστέρα στο διαστρικό χώρο ως δραπέτης αστέρα.

Αν και η πιθανότητα η

Γη

να συναντήσει τέτοιους ορφανούς πλανήτες είναι μικρή, δεν είναι εντελώς αδύνατο. Το ηλιακό μας σύστημα, μετά από δισεκατομμύρια χρόνια, έχει εγκατασταθεί σε μια σταθερή και προβλέψιμη κατάσταση, με τους πλανήτες να περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο σε ένα συγχρονισμένο χορό.

Ωστόσο, εάν ένα άλλο αστέρι πλησίαζε πολύ κοντά, η βαρυτική ισορροπία που διατηρεί την τρέχουσα διάταξη θα μπορούσε να τεντωθεί ή να σπάσει. Η Γη, ένας σχετικά μικρός πλανήτης σε σύγκριση με τον Ήλιο, που υπάρχει στο έλεος της ισχυρής

βαρύτητα

ς του Ήλιου, θα υπόκειται στην επιρροή του εισερχόμενου ορφανού πλανητικού αστέρα, αλλοιώνοντας τη βαρυτική δυναμική.

Μια πρόσφατη δημοσίευση, με τίτλο «Μελλοντικές τροχιές του Ηλιακού Συστήματος: Δυναμικές Προσομοιώσεις Αστρικών Συναντήσεων εντός 100 au», διερευνά τις πιθανές συνέπειες εάν ένας ορφανός πλανήτης πλησιάσει σε απόσταση 100 αστρονομικών μονάδων (AU) από τον Ήλιο. Ο κύριος συγγραφέας, ο Sean Raymond, αστρονόμος στο Laboratoire d’Astrophysique de Bordeaux, CNRS και στο Université de Bordeaux, έκανε προσομοιώσεις για να αναλύσει διάφορα αποτελέσματα.

Πράγματι, είναι το μαγνητικό πεδίο της Γης στα πρόθυρα αντιστροφής του πόλου;

Παρά την απίθανη φύση τέτοιων συναντήσεων, οι προσομοιώσεις αποκάλυψαν ότι εάν ένας ορφανός πλανήτης περάσει σε απόσταση 100 AU από τον Ήλιο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να επιβιώσουν και οι οκτώ πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, με περισσότερες από 95% πιθανότητες να μην είμαι χαμένος. Το προκύπτον έλλειμμα γωνιακής ορμής παίζει βασικό ρόλο στον προσδιορισμό των μετασεισμών.

Αν και η πλειονότητα των προσομοιώσεων δείχνει την επιβίωση όλων των πλανητών, το εύρος των αποτελεσμάτων ποικίλλει, συμπεριλαμβανομένων των διαταραχών στις τροχιές των πλανητών. Ο υδράργυρος αναγνωρίζεται ως ο πιο ευάλωτος, με πιθανές συγκρούσεις με τον Ήλιο, ενώ άλλα φαινόμενα περιλαμβάνουν διαπλανητικές αλληλεπιδράσεις, εκτοξεύσεις ή μετατοπίσεις στο εξωτερικό νέφος του Oort.

Παρά τη χαμηλή πιθανότητα καταστροφικών γεγονότων, η εφημερίδα εξετάζει επίσης σενάρια όπου πλανήτες καταστρέφονται. Τα δέκα πιο πιθανά αποτελέσματα περιλαμβάνουν συγκρούσεις με τον Ήλιο, πλανητικές συγκρούσεις και εκτινάξεις, με ποικίλες πιθανότητες.

Αν και οι πιθανότητες αστρικής πτήσης εντός 100 AU είναι εξαιρετικά χαμηλές, η μελέτη υπογραμμίζει το ποικίλο φάσμα των πιθανών αποτελεσμάτων, συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών στην τροχιά της Γης που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την κατοικησιμότητα της.

Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ενώ οι πιθανότητες για τέτοια γεγονότα είναι ελάχιστες, η τρέχουσα σταθερή κατάσταση του ηλιακού μας συστήματος είναι πιθανό να παραμείνει.