Persona 5 Tactica | Review
Είναι περιττό να σας πω για την επιτυχία που έφερε το
Persona 5
για την
ATLUS.
Ξαφνικά, από ένα niche franchise που στόχευε μόνο για το
φανατικό
κοινό, η σειρά πέρασε και στο πιο “mainstream”, με αποτέλεσμα να της δοθεί -επιτέλους- η σημασία που της
άξιζε.
Αυτή η επιτυχία έφερε
νέες
εκδόσεις, ports που μας δίνουν τη δυνατότητα να απολαύσουμε τους παλιούς τίτλους,
remake
του 3 όπως και μια μεγάλη ανυπομονησία για το
6ο
παιχνίδι. Όλα αυτά έγιναν χάρη στο προαναφερόμενο Persona 5. Έτσι λοιπόν, η ATLUS πήρε την απόφαση να αναπτύξει
ένα ακόμα spin-off
, το
Persona 5 Tactica
, το οποίο έχει σκοπό να “απασχολήσει” τους fans μέχρι τη μεγάλη κυκλοφορία του Persona 3 Reload τον Φεβρουάριο 2024.

Η
ιστορία
λαμβάνει χώρα μετά τα γεγονότα του
βασικού
παιχνιδιού. Όσο οι
Phantom Thieves
αράζουν στη νοσταλγική
Leblanc
συμβαίνει κάτι περίεργο… ο χρόνος σταματά και εμφανίζεται μια
πόρτα
από το πουθενά. Οι αγαπημένη 8άδα δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο, παρά να
εξερευνήσει
το περίεργο φαινόμενο που μόλις συνέβη. Δε θα περάσει πολλή ώρα μέχρι οι χαρακτήρες να εμφανιστούν στη μέση μιας πλατείας, σε έναν αλλόκοτο κόσμο που θυμίζει τη
Γαλλία
. Πρόκειται για τα γνωστά Palaces; Κάτι άλλο; Ποιοι είναι οι νέοι χαρακτήρες και πως συνδέονται με όλα; Αυτά και πολλά άλλα
μυστήρια
μένουν να ανακαλύψετε σιγά-σιγά.
Αποφεύγοντας
τα spoilers, θα ήταν καλό να επικεντρωθώ λίγο στη γενική θεματολογία. Όπως προαναφέρθηκε, μια απεικόνιση της Γαλλικής
αρχιτεκτονικής
αλλά και στρατιωτικής
ενδυμασίας
είναι πρωτοφανής. Σιγά-σιγά τα σημάδια πληθαίνουν και θα γίνει εύκολα κατανοητό πως βρισκόμαστε “στη μέση” μιας
επα
νάστασης.
Από μια επανάσταση, ψυχολογική και μη, περιτριγυρίζεται λοιπόν και το Persona 5 Tactica, που λίγο-πολύ έχουμε ξαναέρθει σε επαφή -θεματολογικά- και μέσω του κλασικού Persona 5. Καλώς ή κακώς, για αυτό τον λόγο δε θα
πρωτοτυπήσει
και το Tactica. Φαίνεται πως πλέον το “ξεζούμισμα” έχει αρχίσει και
εξαντλεί
αυτή την αγελάδα και οι ιδέες στερεύουν ως προς αυτό που μπορεί να προσφέρει το setting του 5ου τίτλου. Έτσι λοιπόν, αυτή η ιστορία μπορεί να
διασκεδάσει
τους λάτρεις της σειράς αλλά δεν έχει κάτι
ουσιαστικό
να τους προσφέρει.


Ας σταθώ λοιπόν, στους
νέους
χαρακτήρες που για ακόμη μια φορά
δεν απογοητεύουν.
Ενώ ξέρουμε ήδη την αγαπημένη ομάδα των Phantom Thieves, θα μάθουμε δύο νέα βασικά πρόσωπα, την
Erina
και τον
Toshiro.
Το σταδιακό character development, κυρίως του Toshiro, είναι εξαιρετικό και μας υπενθυμίζει γιατί αυτή η σειρά έχει αγαπηθεί από τόσους gamers. Σε αυτό φυσικά συμβάλουν σημαντικά και οι φωνές των Ιαπώνων, που δίνουν
χρώμα
σε κάθε σκηνή και ας είναι οι περισσότερες απλά κινούμενα καρέ.
Κάπου εδώ θα απογοητεύσω τους λάτρεις της
Kasumi
-από το royal- αλλά καλώς ή κακώς αυτή δεν υφίσταται στη βασική ιστορία του spin-off.
Fret not
όπως λένε και οι Άγγλοι, καθώς μπορείτε να παίξετε με αυτή και τον Akechi σε ένα ξεχωριστό story που θα βρείτε στο
επί πληρωμή
DLC “Repaint Your Heart”. Δεν μπορώ, ή καλύτερα δε θέλω, να καταλάβω τον
λόγο
που κυκλοφορεί expansion μαζί με το παιχνίδι αλλά χρεώνεται
ξεχωριστά
από την αρχική τιμή. Αφού ήταν
ήδη
έτοιμο τη στιγμή που κυκλοφόρησε το Tactica, γιατί να μην είναι και μέρος του;
Όπως αναγράφει και ο τίτλος, το gameplay
διαφοροποιείται
και αυτή τη φορά οι μηχανισμοί του Persona “παντρεύονται” με αυτούς των παιχνιδιών
τακτικής.
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα tactics, το Persona 5 Tactica μας επιτρέπει -σχεδόν σε όλο το παιχνίδι- να παίζουμε την κάθε πίστα
μόνο
με 3 χαρακτήρες. Αυτό προφανώς
περιορίζει
την πολυπλοκότητα που φέρει αυτό το είδος, αλλά ταυτόχρονα βοηθάει τους νέους μηχανισμούς.
Δύο από τις σημαντικότερες αλλαγές, και αυτές που θα το
ξεχωρίσουν
από τα υπόλοιπα του είδους, είναι το
One-More
και το
Triple-Threat.
Οι γνώστες της σειράς ήδη γνωρίζουν ότι το One-More είναι η ενέργεια που συμβαίνει υπό
συγκεκριμένες
συνθήκες και μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον ίδιο χαρακτήρα ξανά,
δίχως
να περιμένουμε τον επόμενο γύρο. Έτσι και εδώ, εάν εκμεταλλευτούμε την αδυναμία του αντιπάλου μας θα έχουμε
μεγάλο
προβάδισμα στη μάχη, ειδικά με το Triple-Threat που είναι το αμέσως επόμενο. Εφόσον γίνει το One-More, μπορούμε να τοποθετήσουμε κατάλληλα τους χαρακτήρες μας με σκοπό να σχηματίσουν ένα νοητό
τρίγωνο
και να έχουν στο
κέντρο
του τους αντιπάλους. Στη συνέχεια, γίνεται μια
μαζική επίθεση,
μεγάλης ζημιάς, που καταστρέφει -συνήθως- όλους τους αντιπάλους που βρίσκονται μέσα σε αυτό το τρίγωνο. Αυτός ο χρήσιμος και διασκεδαστικός μηχανισμός είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο του Persona 5 Tactica.
Ακόμα και οι δημιουργοί
ωθούν
τον παίκτη να πειραματίζεται με τους ξεχωριστούς μηχανισμούς. Εφόσον όμως μάθετε να
εκμεταλλεύεστε
σωστά τις αδυναμίες και να “παίζετε” στα δάχτυλα το Triple-Threat, έπειτα η δυσκολία του τίτλου πάει
περίπατο.
Έχοντας παίξει τις περισσότερες ώρες μου στο normal και στο hard δεν αντιμετώπισα
κανένα
εμπόδιο. Προφανώς, για τους παίκτες που τρομάζουν μόνο και μόνο στο άκουσμα “tactica” αυτά είναι καλά νέα, όπως και ότι έχει ακόμα πιο εύκολα επίπεδα δυσκολίας. Για τους υπόλοιπους, μαζί και εμένα συμπεριλαμβανομένου, ο τίτλος είναι
υπερβολικά
εύκολος. Καλό είναι να αναφέρω πως δίνεται η δυνατότητα να γυρίσετε -όποτε θέλετε- έναν γύρο
πίσω.
Έτσι, κάποιο στραβοπάτημα μπορεί να διορθωθεί εύκολα με το πάτημα ενός κουμπιού.
Ένα παράπονο που είχα καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπέτειας μου στον κόσμο του Persona 5 Tactica αφορά την
ποικιλία
των εχθρών. Σαφώς και αυτή είναι
ελάχιστη,
σε βαθμό που οι τύποι των αντιπάλων μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα των χεριών μας. Κάπου εδώ, “έρχονται και σώζουν” λίγο την κατάσταση τα boss fight, τα οποία πρόσφεραν μια διαφορετική
πινελιά
στο gameplay. Και σε αυτή την πινελιά συμβάλει επίσης το
έξυπνο stage design,
που καταφέρνει να αποφύγει τη
μονοτονία
στα επίπεδα.
Εκτός από τις κύριες αποστολές, υπάρχουν επίσης τα
Quests
(side missions). Αυτά αν και όχι πολλά στον αριθμό, βάζουν τον παίκτη σε διάφορα
challenges
για να ολοκληρωθούν. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιο να σας ζητήσει να νικήσετε όλους τους εχθρούς σε μόνο
ένα
γύρο, ή να φτάσετε σε ένα συγκεκριμένο σημείο μέσα σε 5 γύρους. Δυστυχώς, τα challenges, και κατ’ επέκταση τα side quests, γίνονται
επαναλαμβανόμενα.
Βέβαια, θα σας πρότεινα να παίξετε όσα περισσότερα μπορείτε, επειδή κατά την ολοκλήρωση τους σας δίνουν -τις περισσότερες φορές- Growth Points (skill points).
Και κάπου εδώ φτάνουμε στο skill tree, το οποίο θεώρησα αρκετά πιο
φτωχό
από το επιθυμητό. Υπάρχουν μερικές κινήσεις που θα χρειαστεί να ξεκλειδώσετε και όσο τις αναβαθμίζετε γίνονται πιο
δυνατές.
Η ιδιαιτερότητα που φέρει το Persona 5 Tactica είναι πως πλέον
όλοι
οι Phantom Thieves μπορούν να έχουν μέχρι ένα διαφορετικό persona εκτός του κλασικού. Όταν ολοκληρώσετε ένα επίπεδο θα λάβετε Yen (νομίσματα) και personas ως loot. Όπως στο κλασικό παιχνίδι, έτσι και σε αυτό, τα yen πάνε στην αγορά
όπλων
και
personas,
ενώ τα personas μπορείτε να τα “φορέσετε” ή να τα συνδυάσετε. Εδώ καλό είναι να σημειώσω πως εκτός από τα ιδιαίτερα skills που φέρει το κάθε persona, παρέχει και ορισμένο αριθμό
stats
που θα συμψηφιστούν τον χαρακτήρα που θα το έχει. Αποτελεσματικά, μπορείτε να ασχοληθείτε
αρκετή ώρα
με τη δημιουργία ενός ιδανικού persona που θα ταιριάζει με το στοιχείο του χαρακτήρα στον οποίο θα το αναθέσετε.
Τελειώνοντας, θα ήταν έγκλημα να μην αναφέρω τη
μουσική
υπόκρουση. Γενικώς είμαστε κακομαθημένοι από τα soundtrack των pesona και θεωρώ πως αυτή η περίπτωση δεν αποτελεί ιδιαίτερη εξαίρεση. Αν και δεν έφτιαξα ολόκληρη λίστα στο
spotify
με το OST του,
όπως συνηθίζω σε αυτή τη σειρά
, τα περισσότερα κομ
μάτια
ήταν
εξαιρετικά.
Έχουμε και επιστροφή ορισμένων “κλασικών” αγαπημένων του Pesona 5!
Για τον τερματισμό του παιχνιδιού χρειάστηκα περίπου
30 ώρες
αφού ασχολήθηκα με όλο το side content. Αν πάτε μόνο για την κύρια ιστορία, θεωρώ πως δε θα σας πάρει παραπάνω από 15 ώρες για να δείτε τους τίτλους τέλους. Μπορείτε να το βρείτε στο PS Store στα
59.99€
την απλή έκδοση και
79.99€
την Deluxe.
Συνοψίζοντας, το Persona 5 Tactica είναι ένα spin-off που
αποδεικνύει
ότι μια ιστορία πάνω στο setting του 5ου παιχνιδιού είναι όλο και πιο δύσκολο να σταθεί, δίχως να θυμίζει πράγματα που
έχουμε ξαναδεί.
Οι χαρακτήρες παραμένουν
αξιαγάπητοι,
με τα φώτα να ρίχνονται πάνω στους νέους που και αυτοί καταφέρνουν να κερδίσουν το
ενδιαφέρον
μας. Το gameplay του είναι
διασκεδαστικό
και
εύκολο
για τους νεοφερμένους του genre, με επίκεντρο της προσοχής να γίνονται οι
ιδιαίτεροι
μηχανισμοί του. Παρ’ όλ’ αυτά, οι
ελλείψεις
εχθρών και το
φτωχό
skill tree το αποδυναμώνουν. Σίγουρα
δεν πρόκειται
για ένα παιχνίδι-φαινόμενο του είδους, αλλά δε θα περάσει και απαρατήρητο από τους λάτρεις του
franchise.
Το ψηφιακό αντίτυπο μας παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
VIA:
PSAddict.gr