Δεν μου αρέσει να το λέω, αλλά το Bannerlord δεν έχει εκπληρώσει τις δυνατότητές του – ούτε καν από κοντά

Όταν σκέφτομαι την πανδημία του κορωνοϊού του 2020, μαζί με όλες τις κακές αναμνήσεις εκείνης της περίεργης εποχής —ξέρετε, αρρώστια και κοινωνική κατάρρευση και όλα αυτά— υπάρχουν και μερικές χαρούμενες αναμνήσεις. Εκείνη την εποχή σπούδαζα ακόμα για μεταπτυχιακό και αντί για διαλέξεις ή για δουλειά, ξαφνικά είχα πολύ ελεύθερο χρόνο. Τα τακτικά μπάρμπεκιου και το ποτό κατά τη διάρκεια της ημέρας έγιναν φυσιολογικό μέρος της ζωής, όπως και το να κάθομαι στον υπολογιστή παιχνιδιών μου βυθίζοντας ολόκληρες εβδομάδες

Mount & Blade II: Bannerlord

.

Πριν από μερικές εβδομάδες, περίπου 18 μήνες από την τελευταία φορά που έπαιξα, αποφάσισα να ξαναπάρω τον Bannerlord — βρήκα τον εαυτό μου να λαχταράει μερικά ιππικά. Και ενώ το Bannerlord κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στη μνήμη μου για τους παραπάνω λόγους, οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι αρκετά απογοητευμένος με το πόσο λίγα έχουν γίνει με αυτό το παιχνίδι.

Φτύστε και γυαλίστε

Αν και μπορεί να είχε λίγη σούβλα και γυάλισμα από την τελευταία φορά που έπαιξα, με τα περισσότερα σφάλματα να έχουν σιδερωθεί και τα skill trees πλήρως ενεργοποιημένα, είναι σχεδόν το ίδιο όπως ήταν στην πρώιμη πρόσβαση. Το παιχνίδι είναι τόσο επαναλαμβανόμενο, ανεξάρτητα από το είδος του στρατού που χτίζετε. Πολεμήστε τους ληστές, φτιάξτε έναν στρατό, πολεμήστε τους άρχοντες, γίνετε άρχοντας, παλέψτε για να διατηρήσετε τον στρατό σας, επιτέλους αποκτήστε μια πόλη, κερδίστε από μια άλλη φατρία που στέλνει 1000 στρατιώτες για να πολιορκήσουν την πόλη σας, ξεκινήστε από την αρχή. Οι αποστολές εξακολουθούν να είναι βαρετές, η ιστορία δεν

εμπ

νέει και η λειτουργία sandbox δεν μπορεί πραγματικά να περιγραφεί ως sandbox, καθώς το παιχνίδι είναι εξ ολοκλήρου το ίδιο με τη λειτουργία κύριας ιστορίας, χωρίς περιορισμό χρόνου και κύριες αποστολές.

Η

οικονομία

εξακολουθεί να είναι αδύνατη και πολύ λίγα έχουν γίνει με αυτήν από την πρώιμη πρόσβαση. Το ίδιο ισχύει για τη διπλωματία και τις αλληλεπιδράσεις NPC — κάθε NPC είναι ουσιαστικά το ίδιο. Δεν υπάρχει κανένας πραγματικός ρόλος σε κανένα από αυτά. Στον χάρτη της καμπάνιας, παίζετε πάντα με τον ίδιο τρόπο.

Ένα πράγμα που ήλπιζα να κάνω αυτή τη φορά ήταν να παραιτηθώ από την απατεωνιά μου, να εγκατασταθώ και να αρχίσω να κερδίζω χρήματα από τις πόλεις. Δυστυχώς, είναι τόσο δύσκολο να πληρώσετε για τα στρατεύματά σας στη μέση του παιχνιδιού (δεν βγάζετε χρήματα από κάστρα ή χωριά) που το παιχνίδι γίνεται ένα κούκλο συνεχών μαχών μόνο και μόνο για να παραμείνετε στη ζωή μέχρι να καταφέρετε να αποκτήσετε μια πόλη. Είναι ένα άλεσμα.

Οι μάχες λάμπουν

Οι μάχες εξακολουθούν να είναι εξαιρετικές, και το καλύτερο πράγμα σε αυτό το παιχνίδι. Το TaleWorlds έχει εφαρμόσει ένα σύστημα σχηματισμού πριν από τη μάχη, το οποίο μου αρέσει, και τώρα υπάρχει ένας υπέροχος μηχανικός ηρώων, που σας επιτρέπει να ορίσετε οπαδούς ως διοικητές μονάδων ή ήρωες μέσα σε αυτούς. Αυτό λειτουργεί παράλληλα με έναν μηχανικό banner – τα πανό που φέρουν αυτοί οι ακόλουθοι δίνουν ενθουσιασμό στα στρατεύματα στο σχηματισμό τους.

Ωστόσο, εισάγεται επίσης ένας μηχανικός “προτεραιότητας”, όπου δίνετε προτεραιότητα σε έναν σχηματισμό σε ορισμένους τύπους μονάδων. Δεν έχω βρει πραγματικά μεγάλη χρήση για αυτό στις 20-30 ώρες παιχνιδιού μου την τελευταία εβδομάδα περίπου. Φαίνεται λίγο ασαφές και υπερβολικά περίπλοκο. Γιατί θα ήθελα να δώσω προτεραιότητα στις μονάδες αντί για αυστηρές εντολές; Απλά επιτρέψτε μου να βάλω τις καταραμένες ασπίδες μπροστά.

Ενοχλητικό είναι ότι ο χρόνος επιβραδύνεται τώρα καθώς δίνετε εντολές ή αναδιατάσσετε μονάδες. Αυτό μπορεί να προτιμάται από κάποιους, αλλά είχα συνηθίσει να αναδιατάσσω και να παραγγέλνω μονάδες γρήγορα ενώ κινούμαι με πλήρη ταχύτητα. Αυτό θα σας έδινε τη δυνατότητα να αναπτύξετε πολλαπλές μονάδες σε μεγαλύτερες αποσ

τάσεις

σε λιγότερο χρόνο. Τώρα αισθάνεται απλώς δυσκίνητο.

Σε λίγο, βρίσκομαι να δίνω μάχες με αυτόματο πιλότο. Το AI σχεδόν πάντα συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει πολύ μικρή πρόκληση τακτικής. Μπορείτε να αυξήσετε τη ζημιά που δέχονται οι μονάδες σας, αλλά στην ουσία πολεμάτε πάντα με τον ίδιο τρόπο. Στην αρχή του παιχνιδιού, μπορείτε να επιλέξετε μια μοναδική τακτική μάχης που θα χρησιμοποιήσετε και απλώς να την εφαρμόσετε σε κάθε μάχη. Το AI δεν θα κάνει ποτέ τίποτα γι’ αυτό.

Ανεκπλήρωτες δυνατότητες

Μην με παρεξηγήσετε: Το Bannerlord εξακολουθεί να είναι ένα υπέροχο παιχνίδι για τις πρώτες εκατό ώρες, ειδικά αν δεν το έχετε παίξει ποτέ πριν ή σε κανέναν από τους προκατόχους του. Αλλά εξακολουθεί να είναι ουσιαστικά απλώς ένα πιο όμορφο Warband. Και ενώ βυθίστηκα ευτυχώς εκατοντάδες ώρες σε αυτό το παιχνίδι, αυτό ακριβώς το γεγονός έχει ως αποτέλεσμα ο Bannerlord να αισθάνεται μάλλον γέρος, μάλλον γρήγορα.

Αλλά δεν μπορώ να μην νιώσω ότι δεν έπρεπε να είναι έτσι. Ήλπιζα για κάτι διαφορετικό, κάτι περισσότερο. Το TaleWorlds είχε πάνω από μια δεκαετία για να φτιάξει κάτι νέο και είχε 3 χρόνια από την κυκλοφορία του για να κάνει το παιχνίδι περισσότερο από ό,τι ήταν στην κυκλοφορία, αλλά δεν το έκανε, και αυτό είναι χάλια.

Περισσότερα από το Tom’s Guide