Υπάρχουν βουνά ζάχαρης κρυμμένα στους ωκεανούς

Μία

νέα έρευνα

έφερε στο φως ένα γεγονός για τους ωκεανούς που παρέμενε κρυφό έως τώρα. Φαίνεται λοιπόν πως οι ωκεανοί κρύβουν τεράστιες ποσότητες ζάχαρης στον πυθμένα τους. Οι

επιστήμονες

ανακάλυψαν πως τα λιβάδια υποβρύχιας βλάστησης στον πυθμένα αποθηκεύουν τεράστιες ποσότητες σακχαρόζης, την οποία απελευθερώνουν στο έδαφος από κάτω τους, επηρεάζοντας άμεσα τη ριζόσφαιρά τους, την περιοχή δηλαδή που εκτείνονται οι ρίζες τους.

Η θαλάσσια βλάστηση υπολογίζεται πως βρίσκεται πάνω σε 1.3 εκατομμύρια τόνους σακχαρόζης παγκοσμίως.

Η θαλάσσια βλάστηση παράγει ζάχαρη κατά τη διάρκεια της φωτοσύνθεσης. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες φωτισμού, αυτά τα φυτά χρησιμοποιούν τα περισσότερα σάκχαρα που παράγουν για το μεταβολισμό τους και την ανάπτυξή τους. Αλλά υπό υψηλές συνθήκες φωτισμού, για παράδειγμα το μεσημέρι του καλοκαιριού, τα φυτά παράγουν περισσότερη ζάχαρη από αυτή που μπορούν να χρησιμοποιήσουν ή να αποθηκεύσουν. Έτσι, απελευθερώνουν την περίσσεια σακχαρόζη στη ριζόσφαιρά τους σαν να είναι μία βαλβίδα εκτόνωσης.

Μάλιστα τα φυτά εκκρίνουν φαινόλες, χημικές ουσίες που βρίσκουμε σε κρασιά, καφέ και φρούτα με αντιμικροβιακές ιδιότητες, για να αποτρέψουν τη μόλυνση της περίσσειας ζάχαρης από μικροοργανισμούς.

Στα πειράματά μας προσθέσαμε φαινόλες που πήραμε από τα φυτά στους μικροργανισμούς της ριζόσφαιρας. Και όντως πολύ μικρότερη ποσότητα σακχαρόζης καταναλώθηκε σε σχέση με όταν δεν υπήρχαν φαινόλες.

Μόνο μία μικρή ομάδα μικροβίων επέζησε στη σακχαρόζη παρά την παρουσία των φαινολών και οι ερευνητές θεωρούν πως αυτά τα “ειδικά μικρόβια” προσφέρουν κάτι με τη σειρά τους στα φυτά, όπως συστατικά που χρειάζονται για να αναπτυχθούν.

Τα θαλάσσια φυτά μπορούν να δεσμεύσουν διπλάσια ποσότητα άνθρακα από τα επίγεια δάση ίδιου μεγέθους και μάλιστα 35 φορές ταχύτερα. Έτσι, θεωρούνται από τους πιο σημαντικούς μηχανισμούς δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο

Nature Ecology & Evolution

.